Gebruik absint

Absint smaakt bijzonder bitter. Om de bittere smaak te verzachten worden aan de absint kruiden toegevoegd zoals anijs en koriander. Ook wordt suikerwater toegevoegd. Dat gebeurde eind negentiende eeuw volgens een vast ritueel. Eerst deed men de absint in het glas. Vervolgens hield men een geperforeerd lepeltje met daarop een suikerklontje boven het glas. Daar overheen goot men water waardoor de suiker langzaam oploste. Het drankje werd troebel van kleur, zoals ook gebeurt bij het toevoegen van water bij Pernod.

Gezien het hoge alcoholpercentage beveelt men tegenwoordig aan om de absint aan te steken zodat de helft van de alcohol verdampt (2). Ook kan men een suikerklontje op de absint leggen en dan aansteken waardoor het een lichte karamelsmaak krijgt en de alcohol verdampt

Jullie zien dat er bij absinthe absoluut geen suiker voor het bottelen toegevoegd hoort te worden. De suiker met water hoort nou eenmaal bij het bovenstaande ritueel.

Zo kun je speciale absinthe glazen en geperforeerde lepeltjes kopen.

Ook zijn er houders te koop waar je de fles omgekeerd in kan plaatsen, waar als je het glaasje er tegenaan houdt, er precies 2 cc uit komt.

Absint

Absint werd voor het eerst commercieel geproduceerd door Henri-Louis Pernod in 1805.

Hij had het recept voor de drank eerder gekocht van de Franse arts Ordinaire, die te paard door de Zwitserse Jura trok om zijn panacees te slijten.

Hoewel van oorsprong een volksdrank, werd absint in de 19e eeuw vooral populair onder kunstenaars, die het de bijnaam De Groene Fee gaven. De Fee zou een belangrijke bron van artistieke inspiratie zijn. Deze veronderstelling heeft ongetwijfeld bijgedragen aan de mythe rond de psychoactieve effecten van absint. Vincent van Gogh zou er zijn gele periode aan te danken hebben, en Ernest Hemingway zou zijn For whom the bell tolls onder invloed van absint geschreven hebben.

Absint is een sterke drank op basis van anijs, absintalsem (Artemisia absinthium), venkel en een aantal aanvullende kruiden. Absint heeft meestal een groene of geelgroene tint, maar wordt soms als kleurloos distillaat gebotteld (blanke absint). Absint wordt op de markt gebracht met een variërend alcoholpercentage, dat soms flink boven de gangbare 40% (60 tot 70% of meer) kan liggen.
Absint wordt soms puur gedronken, maar gebruikelijk is om volgens een vast ritueel water en suiker toe te voegen. Een absintlepel met een suikerklontje wordt op het glas geplaatst. Vervolgens wordt ijskoud water over het suikerklontje gedruppeld en ten slotte wordt er goed geroerd. In een moderne variant van het absintritueel wordt het suikerklontje met absint geflambeerd.

Absint werd in het begin van de 20e eeuw in diverse Europese landen verboden, wegens de vermeende hallucinerende werking door het bestanddeel thujon. Aanleiding tot het verbod was onder andere het tragische geval van de Zwitserse alcoholist Jean Lanfray, die na overmatige alcoholconsumptie, waaronder twee glazen absint, zijn gezin uitmoordde.
Als surrogaat ontwikkelde de firma Pernod zijn beroemde anis, feitelijk een absint zonder alsem. Andere fabrikanten betraden de markt met hun pastis, waarin de kruidenextracten niet door distillatie maar door maceratie werden verkregen.
Recent onderzoek heeft de psychoactieve werking van thujon slechts kunnen aantonen bij zeer hoge doseringen, veel hoger dan waarvan bij normale absintconsumptie sprake is. De groene kleur van absint is afkomstig van chlorofyl uit een extract van bladeren van absintalsem, citroenmelisse, hysop en venkel. Slechts in zeldzame gevallen werd de groene kleur verkregen door het toevoegen van koper of indigo.
Tegenwoordig is absint weer toegestaan in de Europese Unie. Echter de huidige absint is niet te vergelijken met die van vroeger: de maximale concentratie thujon in absint is wettelijk vastgelegd, en is thans tenminste 25 maal lager. In landen als Duitsland en Frankrijk wordt sinds de jaren '90 weer absint geproduceerd. Andere absintproducerende landen, zoals Spanje en Portugal, hebben nooit een verbod op absint gekend. In Nederland was de verkoop van absint verboden bij de absintwet van 1909. In 2005 werd deze ingetrokken, gevolgd door België in hetzelfde jaar.

Ik ken het ritueel en heb thuis alle accessoires om op de traditionele manier absint te drinken, van geperforeerde lepels, absintglaasjes tot absintfontein toe.  Altijd leuk als er bezoek komt maar als ik een absint wil drinken thuis alleen, dan hou ik er niet van om 5 minuten op een druppelend kraantje te kijken totdat het suikerklontje opgelost is en glaasje volgedruppeld.  Bij mij moet alles snel gaan, zowel het vullen van het glas als het ledigen 🙂

Skoldt schreef: Wat Betweter schrijft over suiker en bier is op zich wel juist, maar gaat niet op bij likeuren en/of sterke drank.

=======================

Het gaat niet om likeuren en/of sterke drank in het algemeen, suiker met water voeg je bij absinthe  toe bij of tijdens het inschenken.

Betweter, je doet je forumnaam alle eer aan, maar dat is niet wat je schreef ....

Suiker erbij voor het bottelen wordt bij bier gedaan om op die manier koolzuur te verkrijgen in de fles.

Skoldt, Als er suiker bij likeur wordt gedaan, heeft dat niets met het bottelen te maken maar met de bereiding.

Bij bier is dat wel het geval.

Bij absint wordt het suikerklontje bij het inschenken samen met het water toegevoegd en is het een beetje een ritueel.

Bij alle inzendingen van mij krijg ik zo nu en wel eens een leuk  pb-tje van die of geen.

Maar jij wil graag spijkers zoeken op laag water, geluk ermee.

In 2005 werd het Absint verbod aangevochten door een nederlandse slijter die het gewoon in het assortiment had staan. De voedsel en waren authoriteit legde hem een dikke boete op en nam de drank in beslag. De beste man won de zaak en mocht weer Absint verkopen. Dat was meteen het einde van het Absint verbod.

Is toendertijd veel in het  nieuws geweest. Door het verbod kende de mensen Absint niet. Ze kenden alleen de verhalen van Vincent van Gogh die onder invloed van Absint zijn oor er af sneedt, dat is uiteraard nooit bewezen.

Eindelijk mijn absint is klaar deze morgen gestookt en nu een proef beurtje ,naar mijn inziens mag ik meer anijszaad of venkel bijdoen dit heb ik nu niet gebruikt en iets minder alsem want hij smaakt een iets bitter .Misschien dat het na een week al wat zachter van smaak is .Ga nog eventjes afwachten

Stokerke, alsem hoort bitter te zijn maar ook niet te bitter.

Suc6

Goed man.

Zou de smaak erg veel zachter worden door de tijd?

Anyway cheers.

ik heb er twee eetlepels suiker aan toegevoegd ,twee eetlepels anijszaad en venkelzaad dat heb ik in de vijzel gedaan en in een gaasje in de fles gehangen  .Ik had gisteren een glaasje geproefd dat vond ik nog iets te bitter wat suiker bijgedaan en dat was veel beter .Ik heb daarna de suiker ook aan de fles toegevoegd zoals hierboven beschreven

Op hoop van zegen 🙂

Groetjes

stokerke, niet iedereen vindt absinthe lekker, immers is de smaak een combinatie van bitter en anijs, waar pas in het ritueel suiker + water wordt ntoegevoegd.

Een oud Hollands spreekwoord zegt: over smaak valt niet te twisten en als je meer een zoetekauw bent, past dit drankje niet bij jou en kun je je beter werpen op vruchten macereren.

Hoi Betweter na de toevoeging van de suiker is de absint veel zachter  van smaak ik heb nu ook  een pot pastis staan laat die nog een tijdje macareren 

Groeten

Maar wel uiterst aannemelijk. Vincent van Gogh zat in een GGZ instelling vanwege zijn psychoses. Elke vorm van drugs/alcohol kan extra psychose effect bij dit soort patienten activeren en of ver ergeren. Bijzonder is wel dat Vincent van Gogh in die instelling onder invloed van alles de meest briljante meesterwerken produceerde die momenteel nog steeds onschatbare waarde hebben.