Ofwel Proost in het Grieks.

Bij onaangekondigde aankomst bij een kleine ouzo/tsipouro brouwerij in Naplio, Griekenland was alles gesloten. Een vijftal waakhonden deden hun werk achter het hek waarvoor mijn vrouw toch maar in de auto bleef zitten.

Maar sowieso, zaten we wel goed? In de middle of nowhere en niet bepaald een gebouw wat een brouwerij uitstraalde.

Ineens leven in de brouwerij zoals ze zeggen, 2 auto’s passeerden ons op het onverharde weggetje en parkeerden een 10 tal meter voor ons. Het bleek de brouwer en de overheid voor controle, oeps!

Nee, helaas geen afspraak maar mochten heel even binnen kijken al had hij geen tijd, hoe aardig. De honden de kennel in en vrouwlief overtuigd dat ze daar ook daadwerkelijk zaten.

Geweldig, wat een prachtige handgemaakte parels. Niks RVS of dergelijke, nee, gewoon allemaal handgemaakte koperen ketels .
Alleen de cuves voor de mash en tijdelijke opslag voor botteling waren van rvs.

Na een snelle controle van de overheid toch nog een tijdje met de bouwmeester/ eigenaar kunnen kletsen. Geweldige vent die met zoveel passie en liefde voor zijn vak sprak dat de drank wel goed moest zijn.

Ik begreep eruit vijfde generatie waarbij overgrootvader deze speciaal gemaakte absint ketel in 1918 in Parijs kon kopen voor er kogels van gemaakt konden worden. De ketel bleek in 1890 gemaakt te zijn waarbij alle aankooppapieren zo ook van de overheid in 1918 nog aanwezig zijn. Geweldig stukje geschiedenis dus.

(deze speciaal voor Robbert)

Een volgende keer in de buurt moest ik mij beslist een tijdje van te voren laten horen want dan kon hij er rekening mee houden dat als ik kwam hij aan het stoken was. Ik hou hem daaraan. Oh ja, moest natuurlijk ook mijn brouwsels meenemen dan konden we vergelijken, ja ja .

En nu maar hopen dat de aangeschafte flessen door de douane komen.