Bij ons in de achterkamer staat een enorme mandfles met troebele appelwijn, dit is nog gemaakt door mijn wijlen schoonvader in 2018, ik heb geen idee welk proces hij gevolgd heeft destijds en het waterslot staat vermoedelijk al jaren droog.
Nu heb ik er wat uitgetapt en geroken en geproefd en het ruikt en smaakt heerlijk naar zoete appeltjes. (Malolactische gisting?) Mijn eigen appelcider smaakt zurig en wijnachtig dus zou durven zeggen dat het beter smaakt dan mijn eigen piepjonge cider!
Nu ben ik uit nieuwsgierigheid wat gaan stoken, het verkregen ruwnat ruikt en smaakt wederom heerlijk naar appeltjes, een beetje apfelkorn achtig.
Ik beschik over en prima reuk en smaak en als het goed is ook gezond verstand, maar weinig praktijk ervaring. Ik verdeel de fijnstook in veel cuts en ben niet bang om flink wat weg te gooien.
Mijn vraag is eigenlijk, kunnen er concentraties van toxische stoffen in de midden loop terechtkomen die niet waarneembaar zijn door geur of smaak? Vooral omdat ik de cider niet zelf gemaakt heb en hij al een tijdje staat.
Gouden vondst, mooie erfenis. 🤗 😍
Zoals al gezegd: methanol zal amper een probleem zijn en als er al cyanide in de wijn zat, zal die nu wel omgezet zijn in ethylcarbamaat en dat blijft achter in de ketel.