Als er een ding is wat niet klopt is het juist het woord gekluns in de aanhef bij Joke .
Deze dame is juist een van de meest serieuze beginners .
Met pen en schrift in de aanslag maakt ze meest nauwkeurige notities en daarmee in de hand maakt ze zeker ook al zijn het haar eerste drankjes al goede resultaten.
Een klein beetje bijslijpen en het zijn alle briljantjes .
Nee gekluns doet onze joke niet.
je kan zien dat ze een goede smaakcreatie achtergrond uit de keuken al heeft.
Eerst leergierig de basis opnemen en dan ervoor gaan .
Nee geen gekluns maar een voorbeeld.

PERZIKENLIKEUR (vervolg op De perziken van mijn zus)
Maar ach, geduld hè, niet mijn sterkste kant.
Plus ik had nog wat stookwijn over van de perziken, kon ik toch óók niet weggooien. Zelfs mijnn Alquitara was inmiddels gearriveerd en die wilde ik toch hoog nodig uitproberen.
Maar hoe dat alles aan te pakken?
De wijze raad kwam uit het diepe zuiden en hoge noorden:
250 Diepvriesperziken en diepvriesframbozen ontdooid, 1400 ml perzikenstookwijn er op en 400 ml verdunde perzikenbrandy 27,5% er op. Dat had ik dus samen moeten laten marcereren samen met 1/2 vanillestokje, takje tijm en 2 amandelen zonder schil in een pot gedaan. Maar ja, weer niet opgelet, dus te laat gezien.
Kreeg de gouden tip om amandelen, tijm en vanillestokje te kneuzen, te overgieten met water van 90 graden en dat 20 minuten te laten trekken. Omdat het zeer zacht fruit was zou de smaak daarvan toch wel in het stooksel trekken. Dat was dus geen probleem.
Zo gezegd (gekregen), zo gedaan. De perziken en frambozen in kookzakje op onderste zeef en de kruiden in kookzakje in de hals, de stookwijn met brandy onderin de Alquitara en stoken maar. WAT EEN GENOT. Stoken in de Alquitara is zó rustig, mits je niet zoals ik er 3 keer een waterballet van maakt doordat de koeler overloopt omdat je dat van te voren niet uitgeprobeerd hebt. Hersenen op volle toeren laten draaien hoe ik toch wel die watertoevoer kon "knijpen". In een keer gouden ingeving: baco op tuinslang en draaien tot watertoevoer precies goed was. Uiteindelijk met nog wat hulp uit het noordoosten inzake stoken met een Alquitara is alles goedgekomen.
Voor de zekerheid die week toch maar gauw nieuwe tuinslang gekocht met een tussenkraantje. Hopelijk volgende keer geen natte voeten meer.
Na verstoken in fles met wijde hals en prop watten de kelder in om te luchten. Vandaag omhoog gehaald, overgeheveld in fles en retour kelder om nog minstens 6 weken te rusten. Ben benieuwd naar het eindresultaat, alhoewel het nu al goed rook.

MIJN EERSTE KEER (graan)
Hoog op mijn verlanglijstje stond om te leren hoe je een lekkere oude jenever kunt maken. Toen het fruitseizoen afgelopen was, veel ingelezen, info opgezocht en vooral advies ingewonnen.
Duidelijk was dat de oude jenever voor 100% uit graan zou bestaan ( met wat melasse of stroop). Graan had ik van de zomer verzameld, het stond mooi droog in emmers in de kelder. Grote vraag was wat heb ik nodig om iets lekkers te maken. Veel recepten bekekenen uiteindelijk een combi gemaakt van tarwe, gerst en een beetje mais. Allereerst moest er gemout worden. Gerst en tarwe weken en in minikweekkastjes kiemen, dat ging super. Veel raad gekregen over het eesten (drogen), maar eigenwijs als ik ben de makkelijkste manier gekozen. Omdat de kachel toch elke dag aan is wilde ik het daarop proberen. Vier dikke moeren gezocht, bakplaat erop met bakpapier en daarop de mout. Moet zeggen dat ik zeer tevreden ben met het resultaat. Mooi, snel op niet te hoge temperatuur gedroogd. De mout droog verpakt in dichte emmertjes gestopt en de kelder in. Toen volgde het schrootprobleem. Hier lagen wel al de walsen klaar om een schrootmolen te maken, maar de uitvoering liet maar op zich wachten. Zoeken op internet maar dat beviel me ook allemaal niet echt. Mijn reddende engel was Robbert, hij had nog een oude schrootmolen die ik kon hebben, hij stuurde ze netjes op. Ik moet mijn deel van de deal wel nog nakomen, maar dat wordt ingelost zodra corona ruimte geeft en ik hem mag bezoeken.
Schroten, tja wat zal ik zeggen, het is in ieder geval een kwestie van spierballen kweken. Het tempo dat Robbert haalde met die molen bereik ik bij lange na niet. Maar goed, na 3 uur was ik bijna klaar, so far so good. Helaas te vroeg victorie gekraaid. Toen ik de geschrote mout naar binnen wilde brengen bleef ik met mijn voet achter de drempel hangen. Jullie zien het vast voor je: ik languit op mijn snufferd en de mout lag over de hele vloer. Rechtop komen was er niet meer bij. Op mijn buik voorzichtig naar de kast getijgerd, blad papier gepakt en weer terug getijgerd. Graan op papier geschoven en terug in de emmer. De mout was gelukkig gered, nu ik nog. Weer als buikschuiver naar de bank, mezelf omhoog getakeld en daar lag ik, niet meer in staat om te lopen.
Dat werd krukkenwerk. Maar victorie, na 2 dagen lukte het toch om te gaan maischen. Tja, en zoals te verwachten verliep ook dat niet helemaal volgens plan. Twee thermometers om zeep geholpen en ondanks enthousiast roeren licht aangebrande maisch. Voorzichtig de hele massa overgedaan in gistvat, zonder de aangebrande koek. Natte bakkersgist erop en gaan. Na een tijdje voorzichtig de aanstekertest gedaan. De reuk die uit de emmer kwam was om over de nek te gaan. Vreselijk. Stonk alsof een stevige bierdrinker alles onder had gekotst. Twijfel, twijfel of dat wel goed ging. Advies ingewonnen: krijtkalk of gekookte eierschalen erbij. Omdat het tien uur 's avonds was gauw wat eieren gekookt en schalen erbij.
De stank was na paar dagen wat minder, maar bleef op emmer kots lijken.
Eindelijk was het dan toch uitgegist. Overhalen dus die hap. Omdat mijn keteltje niet groot genoeg was om de wort mee te stoken, werd het zonder dus. Tuurlijk zou ik de handel wel even zeven door grof vergiet en dan door fijner zeef. Niet dus. Had toch beter moeten luisteren. Gauw wat stro gekookt en opnieuw filteren, ging prima. Daarna de ketel aangeslingerd en gaan. Maar helaas, het resultaat was niet om over naar huis te schrijven. Na de 1e volledige overhaal, waarbij ik niet genoeg uitgestookt heb, kwam de twijfel. De aangebrande reuk en smaak was nog duidelijk aanwezig. Bij de keuze weggooien of 2e stook won de laatste. De aanbrand was nu iets minder maar wel nog aanwezig. 3e stook gaat niet lukken. Het hele gebroddel en geknoei heeft uiteindelijk geresulteerd in 250 ml van 60%, zo'n kleine ketel heb ik niet eens om dat nog eens te verwerken. Eens denken wat het gaat worden. Flesje staat op keukenkastje en kijkt me elke dag vragend aan: wanneer ga je wat met me doen?? Nog even wachten schatje, waarschijnlijk krijg je kruiden om te macereren tot iets dat misschien ooit drinkbaar is. Zo niet dan mag je door de gootsteen naar buiten.
Eindconclusie: Weinig bereikt, veel geleerd en nog héél veel te leren met graan.

Wat is de oorzaak geweest dat het beslag niet zo fris was?